Kordoba: największe atrakcje (mapa, plan zwiedzania, atrakcje, noclegi, ciekawostki)

331 metrów historii

Gdy wysiadałem z samochodu na parkingu w Kordobie, całkiem blisko wieży obronnej Torre de Calahorra, jeszcze nie wiedziałem, że za chwilę zupełnie stracę kontrolę.
Kilka rutynowych czynności – wykonywanych już niemal mechanicznie przed każdym zwiedzaniem (stan baterii w telefonie, sprawdzenie zapasu jedzenia i picia w plecaku, założenie czapki z daszkiem chroniącej przed ostrym słońcem Andaluzji) – przebiegło sprawnie. Szybko mogłem więc ruszać przed siebie.
Wystarczyło zrobić kilka kroków i znalazłem się u bram Torre de Calahorra, a zarazem na końcu Rzymskiego Mostu prowadzącego do miasta. Od głównej bramy do miasta dzieliła mnie już tylko długość mostu: 331 metrów. Wtedy się zaczęło…

Przez most (podobno) szedłem równym krokiem, ale niczego nie pamiętam. Nagle myślami przeniosłem się o mniej więcej 2000 lat wstecz, do czasów, gdy budowniczowie dopiero planowali budowę mostu. Tak, tak! Most Rzymski prowadzący do miasta nad rzeką Gwadalkiwir ma mniej więcej 2000 lat, a przez 1900 lat był jedyną przeprawą przez rzekę.
Wylądowałem więc myślami gdzieś w okolicy roku narodzin Chrystusa, czyli tuż przed pierwszym rokiem naszej ery i przywołałem z pamięci postać urodzonego w Kordobie Seneki Młodszego. W tamtym czasie miał dopiero 4 lata. Wtedy nikt nie wiedział jeszcze, że oto właśnie w Kordobie przyszedł na świat jeden z najważniejszych filozofów w historii ludzkości – uosobienie i symbol stoicyzmu. Co prawda po ojcu (Senece Starszym) odziedziczył potencjał intelektualny, ale nie było gwarancji czy jabłko, które spadło blisko jabłoni potoczy się we właściwą stronę. W przypadku Seneki Młodszego potoczyło się doskonale. Zapisał się w historii świata jako jeden z największych myślicieli i filozofów, choć za jego życia fakt bycia światłym przysporzył mu wielu kłopotów. Działo się tak głównie za sprawą obaw, jakie budził Seneka u ówczesnych władców. Ze względu na swoją błyskotliwość i umiejętności retoryczne często postrzegali go jako zagrożenie dla swojej pozycji politycznej. Z jednej strony był więc Seneka pożądanym doradcą, a z drugiej niewygodnym zagrożeniem.
Strach przed nim przybrał szczególnie duże rozmiary w umyśle trzeciej żony cesarza Klaudiusza (Messaliny), która by pozbyć się go z dworu uknuła i przeprowadziła intrygę. Intryga zakończyła się sukcesem i oskarżony o romans z Julią Liwillą, siostrzenicą cesarza Seneka został przez Klaudiusza zesłany na Korsykę.

Ciekawostka:
Nie byłbym sobą, gdybym nie dorzucił tutaj pikantnej ciekawostki, związanej z autorką intrygi Messaliną. Trzecia żona cesarza Klaudiusza znana była z urody, atrakcyjności oraz … z niezliczonych ekscesów erotycznych. Była bowiem nimfomanką i jak szacują historycy tylko w czasie panowania miała ponad 150 (!!!) kochanków. Jako cesarzowa i żona Klaudiusza w roku 48 n.e. zawarła potajemnie formalny ślub z rzymskim senatorem Gajuszem Syliuszem. Dobrze poinformowani zaufani ludzie Klaudiusza donieśli mu o tym i cesarzowa wraz z senatorem zostali szybko straceni.
Kończąc wątek Massaliny dodam, że w międzyczasie jej działalność doprowadziła do śmierci wielu innych znanych osób, m.in.:
– Julii Liwilli (młodsza siostra Kaliguli)
– Marka Winicjusza (mąż Julii Liwilli)
– Julii Heleny (wnuczka Tyberiusza)
– Gajusza Apiusza Juniusza Sylana (ojczym Messaliny)
– Poppei Sabiny (matka późniejszej żony Nerona)

Z zesłania na Korsykę do Rzymu Seneka wrócił po 8 latach. Tym razem za wstawiennictwem Agrypiny (kolejnej, czyli czwartej żony cesarza Klaudiusza), która pragnęła uczynić z niego nauczyciela dla swojego syna, a późniejszego cesarza: Nerona. Tak też się stało. Seneka został wychowawcą Nerona, gdy ten miał 12 lat.
Prawdopodobnie gdyby Seneka wiedział wcześniej jakie będą skutki tej współpracy, pewnie nigdy by się na nią nie zdecydował. Los pisze jednak własne scenariusze i sprawy potoczyły się dalej w szybkim tempie. Po pięciu latach Agrypina uznała, że jej syn jest już gotów by zostać władcą i … zamordowała swojego męża cesarza Klaudiusza. Neron w wieku 17 lat został cesarzem. Gdy okazało się jednak, że odsuwanie matki od władzy nie przebiega tak szybko jakby tego chciał, bazując na rodzinnych wzorcach zachowań, w piątym roku sprawowania władzy zdecydował się na rozwiązanie ostateczne i zlecił zamordowanie matki. Dla Seneki współpraca z Neronem stawała się coraz trudniejsza, a różnice w postrzeganiu świata coraz wyraźniejsze. Ostatecznie po sześciu latach od zamordowania matki, tropiący wszędzie spiski Neron doszedł do wniosku, że Seneka nie jest już godzien zaufania i bez wątpienia zamieszany jest w jakiś spisek. Wyrok śmierci na Senekę zapadł szybko. Nie został on jednak zabity. Otrzymał prawo popełnienia samobójstwa i z niego skorzystał.

Historia toczyła się dalej. Najpierw upadło Cesarstwo Rzymskie (476 r.), a potem panowanie nad Kordobą objęli Wizygoci (572 r.). Miasto powoli traciło na znaczeniu …

Zmiana, której nikt się nie spodziewał, i na którą nikt nie czekał nadeszła wraz z Abd ar-Rahmanem I. Ocalałym członkiem rodu Umajjadów władającym potężnym imperium islamskim. Stolicą imperium był wtedy Damaszek, a jego obszar rozciągał się od Hiszpanii, aż po Indie! Pragnący przejąć władzę w imperium ród Abbasydów podjął udaną próbę przewrotu zbrojnego i po wygranej kluczowej bitwie nad Wielkim Zabem (750 r.) rozpoczęło się krwawe przejmowanie władzy. Systematycznie eliminowano cały ród Umajjadów – władców, książęta, urzędników, a nawet ich dzieci. Celem było nie tylko przejęcie władzy, ale też uniemożliwienie (z uwagi na brak żyjących potomków) jakichkolwiek roszczeń do tronu w przyszłości.
Jedna z najbardziej mrocznych i symbolicznych scen miała miejsce podczas uczty, na którą Abbasydzi zaprosili ocalałych książąt umajjadzkich. Gdy wszyscy goście przybyli i zasiedli do stołów zamiast uczty rozpoczęła się regularna rzeź. Mordowano wszystkich. Z życiem uszła garstka, w tym wspomniany przeze mnie Abd ar-Rahman I. Miał wtedy około 20 lat.
Droga ucieczki była długa i zanim Abd ar-Rahman I dotarł do Kordoby przez kilka lat ukrywał się przed ścigającymi go agentami Abbasydów. W Andaluzji dawne wpływy Umajjadów wciąż były mocne. Dzięki ich wsparciu Abd ar-Rahman I siłą odsunął od władzy lokalnego emira i w 756 roku ogłosił się emirem Kordoby – zakładając niezależny emirat Umajjadów w Hiszpanii. Historia rodu Umajjadów dzięki jednemu ocalałemu zaczęła się od początku, a wraz z nią okres największego rozkwitu Kordoby.
Trzydzieści lat później rozpoczęła się budowa Mezquity (obecnie na liście UNESCO), czyli Wielkiego Meczetu, który przez kolejne 1400 lat, aż do dzisiaj przyćmiewa inne budowle i nadal zachwyca cały świat.
Kordoba jako główna siedziba niezależnego i bogatego emiratu rozwijała się szybko i po niecałych 250 latach stała się … największym miastem Europy!
Historycy szacują, że w okolicach roku 1000 liczyła ponad 300 000 mieszkańców, miała brukowane i oświetlone ulice, ponad 70 bibliotek i szpitale. Tuż obok Kordoby powstało nowe miasto-pałac Medina Azahara (obecnie na liście UNESCO) – ociekająca złotem, wyłożona marmurem i zdobna fontannami nowa siedziba potężnego, mogącego rywalizować z Bagdadem i Konstantynopolem kalifatu Kordoby.
Dla lepszego zobrazowania ówczesnej potęgi Kordoby dodam, że w tym samym czasie Paryż miał około 25 000 (był ponad 10 razy mniejszy), a Londyn 15 000 mieszkańców (20 razy mniejszy).

Upadek zawsze nadchodzi niespodziewanie. W Kordobie zaczął się w czasie największego rozkwitu miasta. Jak to możliwe? Geneza najczęściej jest ta sama. Chętnych do bogactwa oraz rządzenia imperium jest zawsze więcej niż miejsc. Zjawisko walki o władzę “za każdą cenę” nabrało tempa po śmierci syna kalifa Abd ar-Rahmana III. Kalifatu nie udało się utrzymać w jednych rękach. Kolejni kalifowie byli obalani i zabijani niemal co kilka lat. Władza przechodziła więc z rąk do rąk – czasem legalnie, czasem przez zamachy, intrygi i zdrady. Wojska berberyjskie, które wcześniej wspierały kalifów, obróciły się przeciwko nim i zniszczyły Medina Azaharę. Kalifat stopniowo tracił kontrolę nad prowincjami, chaos się wzmagał i wybuchła wojna domowa.
W 1031 roku nękany ze wszystkich stron kalifat ostatecznie upadł. Muzułmańska Hiszpania rozpadła się na kilkadziesiąt niezależnych księstw zwanych taifami. Każde z nich walczyło o władzę, bogactwo i prestiż – często wchodząc w sojusze z chrześcijańskimi królestwami na północy i otwierając tym samym szeroko drzwi dla chrześcijańskiej rekonkwisty.
Kordoba została zdobyta w 1236 roku przez wojska Ferdynanda III (króla Kastylii i Leon) i jak łatwo się domyślić był to symboliczny kamień milowy w procesie rekonkwisty, czyli trwającej około 500 lat walce chrześcijan z arabami, mającej na celu wyparcie arabów z półwyspu iberyjskiego.
Znany z łagodnego traktowania podbitych terenów Ferdynand III nie zamierzał niszczyć miasta, ale postanowił szybko i zdecydowanie zmienić jego charakter religijny. Mezquita została poświęcona i zaczęła pełnić funkcję kościoła chrześcijańskiego. Nie została jednak jeszcze w żaden sposób przebudowana.
Decyzję o przebudowie Mezquity – czyli dodaniu do niej chrześcijańskiej nawy katedry w stylu gotycko-renesansowym – za zgodą cesarza Karola V podjął biskup Kordoby, Alonso Manrique de Lara (było to prawie 300 lat po zdobyciu Kordoby). Gdy jednak po przebudowie cesarz odwiedził Kordobę by zobaczyć efekt prac na własne oczy, podsumował to jednym dosadnym zdaniem:

„Zniszczyliście coś, co było wyjątkowe na świecie, aby wybudować coś, co można zobaczyć wszędzie.”

Dalsza historia Kordoby potoczyła się tak, że z czasem miasto powoli traciło na znaczeniu i nigdy później nawet nie zbliżyło się do swojej dawnej potęgi. Warto jednak zaznaczyć, że jeszcze w XV wieku pozostawało bardzo ważnym punktem i właśnie tutaj odbyło się spotkanie Krzysztofa Kolumba z Królami Katolickimi – Izabelą Kastylijską i Ferdynandem Aragońskim – zapoczątkowując proces przygotowań do późniejszych rejsów i odkrycia Nowego Świata.

Na początku XVI wieku (dokładnie w roku 1504) swój mroczny ślad w Kordobie pozostawiła Inkwizycja doprowadzając do jednej z największych egzekucji w historii. Na jednym stosie spalono wtedy 107 osób oskarżonych o herezję.
Kolejny ważny ślad pozostawił w mieście Napoleon, a w zasadzie jego wojska. W czasie hiszpańskiej wojny o niepodległość armie Napoleona splądrowały Kordobę (1808 r.), niszcząc wiele bezcennych zabytków i archiwów. Szczęśliwie jednak część zabytków zachowała się do naszych czasów i mimo zniszczeń stare centrum Kordoby pozostaje jednym z największych zespołów architektonicznych wpisanych na listę UNESCO.

… ocknąłem się dokładnie na drugim końcu mostu. Przede mną dumnie stała imponująca brama do miasta Puerta del Puente, a za moimi placami zostawiłem 331 metrów mostu i ponad 2000 tysiące lat historii. Gigantyczna brama miejska zdawała się zapraszać i mówić: Wejdź! Przeżyj to wszystko jeszcze raz. Tym razem stając twarzą w twarz z prawdziwymi świadkami tych historii!

Uśmiechnąłem się radośnie sam do siebie. Ścisnąłem mocno w garści stworzony przez siebie skromny przewodnik, gdzie na kartce papieru na mapie widniało kilka czerwonych, starannie ponumerowanych punktów. Chyba nie był mi już potrzebny. Znałem wszystko na pamięć, ale zachowałem go i publikuję poniżej. Mam nadzieję, że tobie się przyda i pozwoli przeżyć w Kordobie wspaniałą przygodę. Zapraszam!

Plan zwiedzania Kordoby

Tym razem wyjątkowo i inaczej niż zwykle pozwoliłem sobie rozpocząć przewodnik od dłuższego wstępu historycznego. Uważam bowiem, że poznanie kilku faktów z jakże ciekawej i zaskakującej historii Kordoby świetnie wprowadza w zwiedzanie i pozwala poczuć to miasto zupełnie inaczej. Bez znajomości tych faktów zwiedzanie zdominowane jest przez odwiedziny w Mezquicie. Szersze tło historyczne sprawia, że katedra staje się wspaniałym dopełnieniem i ozdobą całej historii, a spacer ulicami przestaje być zwykłym zwiedzaniem od zabytku do zabytku. Ten kontekst pozwala zrozumieć faktyczne znaczenie i wpływ Kordoby oraz ludzi z Kordoby na historię Europy i sąsiadujących z nią części świata. To nie jest jedno z wielu bardzo starych miast. To miasto, które kiedyś zdominowało Europę i było jednym z największych miast świata!
Oczywiście zdaję sobie sprawę, że wiele osób pominie wstęp i przejdzie do kolejnych części zawierających konkretne informacje. Namawiam jednak by poświęcić kilka minut na czytanie. Przyjemność ze zwiedzania będzie bez porównania większa.

W praktyce Kordobę w całości zwiedza się na nogach. W pobliżu bram miejskich znajdują się wygodne parkingi, na których można zostawić samochód. Jeden dzień w zupełności wystarczy by gruntownie poznać miasto i zapoznać się ze wszystkimi atrakcjami jakie oferuje.

Bilety wstępu do atrakcji

W Kordobie jest tylko jeden punkt, w którym mogą wystąpić przejściowe kłopoty w dostępie do biletów wstępu. Jest nim oczywiście obowiązkowy punkt programu, czyli Mesquita. Bilety wstępu do katedry sprzedawane są na konkretną godzinę wejścia, więc jeżeli zależy ci, żeby godzina wejścia dobrze wpasowała się w twój plan zwiedzania, to najlepiej kup bilet przez internet z wyprzedzeniem. W razie kłopotów z dostępnością biletów możesz szukać również na Tiquets – [klik] oraz na GetYourGuide – [klik]

Kordoba – mapa atrakcji turystycznych

Poniżej znajdziesz mapę Kordoby z zaznaczonym położeniem atrakcji, a w dalszej części bardziej szczegółowe opisy każdej z atrakcji. Wszystkie atrakcje mają nadane przez mnie numery, których używam konsekwentnie w całym wpisie, w spisie treści oraz na mapie. Dzięki temu w dowolnym momencie może przeskoczyć do fragmentu tekstu, który akurat cię interesuje. Jest to szczególnie przydatne podczas zwiedzania oraz do spacerowania między zabytkami z wykorzystaniem nawigacji GPS.
Znaczniki atrakcji połączone są małymi czerwonymi kropkami. To przybliżony przebieg proponowanej przeze mnie trasy zwiedzania. Nie musisz się jej trzymać. Spacerować możesz oczywiście własnymi ścieżkami. Zaznaczenie ścieżki na mapie pozwala jednak znacznie lepiej zobrazować jak połączyć proponowane atrakcje w jeden logiczny ciąg, unikając zbędnego chodzenia.

Odwiedziny w atrakcjach o numerach od (1) do (8) uważam za obowiązkowe. Wszystkie położone są bardzo blisko siebie, więc dotarcie wszędzie nie będzie wielkim wysiłkiem. Atrakcje o numerach (9) i (10) są troszkę bardziej odległe i jeśli poczujesz wcześniej zmęczenie, to pamiętaj, że nie ma obowiązku iść wszędzie i coś można odpuścić.

Trasa w pełnej wersji od parkingu P1 przez punkt (1) do punktu (10) oraz powrót na parking P1 ma około 6,5 km długości i jest praktycznie płaska. Można ją pokonać spacerem w dwie godziny. Oczywiście jest to tylko czas przejścia od punktu do punktu bez zatrzymywania się. Nie zawiera czasu jaki dodatkowo należy poświęcić na zwiedzanie spotykanych po drodze atrakcji.

Trasa w skróconej formie od parkingu P1 przez punkt (1) do punktu (8) i potem do parkingu P1 ma około 3,5 km i sam saper nią zajmie około godzinę. Resztę czasu śmiało można poświęcić na zwiedzanie atrakcji lub inne przyjemności.

Parking P1, współrzędne GPS:
37°52’27.9″N 4°46’34.3″W
37.874429, -4.776200 – kliknij i wyznacz trasę

Parking P2, współrzędne GPS:
37°52’38.8″N 4°46’29.9″W
37.877444, -4.774982 – kliknij i wyznacz trasę

Używaj współrzędnych GPS

Przy każdej z atrakcji w dalszej części tekstu podaję precyzyjne współrzędne GPS. Być może na pierwszy rzut oka nie wydaje się to szczególnie przydatne, ale w praktyce jest dokładnie odwrotnie. Dzięki tym współrzędnym nie musisz trzymać się kurczowo konkretnej ścieżki zwiedzania. Możesz zwiedzać miasto w zasadzie tak jak ci się podoba.
Jak w praktyce korzystać ze współrzędnych GPS? Wystarczy kliknąć w link obok nich. Wtedy otworzy się w twoim telefonie nawigacja i automatycznie wyznaczy ścieżkę do celu, ale … nie musisz iść tą ścieżką! Spaceruj tak jak ci się podoba, tam gdzie masz ochotę, a wskazanie w telefonie traktuj wyłącznie jako informację, czy zbliżasz się do celu, czy może obrałeś już niewłaściwy kierunek. Zwiedzanie miasta nie polega przecież na przechodzeniu go po najkrótszej trasie, tylko na cieszeniu się jego atmosferą. Dzięki współrzędnym GPS nie musisz się martwić, że się zgubisz, a jednocześnie masz nieograniczoną swobodę zwiedzania.
Mówiąc krótko: kliknij link przy współrzędnych, spaceruj i co jakiś czas sprawdzaj czy poruszasz się we właściwą stronę. Bez nerwów, bez stresu, z przyjemnością. Proste i piękne!

Szczegółowe opisy atrakcji w Kordobie

1. Torre de la Calahorra

Wieża Calahorra, zbudowana w XIV wieku, to jedna z najlepiej zachowanych budowli obronnych w Kordobie. Usytuowana brzegu rzeki Gwadalkiwir przy południowym końcu mostu rzymskiego, była kluczowym punktem ochrony miasta przed atakami.
Początkowo pełniła funkcję strażniczą i obronną, ale z biegiem czasu jej rola ewoluowała. Dziś mieści się tu muzeum, które oferuje fascynujący wgląd w historię Kordoby, ukazując różnorodne kultury, które współistniały w tym mieście – muzułmańską, żydowską i chrześcijańską. W muzeum znajdują się interaktywne wystawy, które przedstawiają życie codzienne mieszkańców średniowiecznej Kordoby oraz znaczenie miasta jako centrum intelektualnego i kulturalnego.

Torre de la Calahorra, współrzędne GPS:
37°52’32.4″N 4°46’36.0″W
37.875677, -4.776676 – kliknij i wyznacz trasę

2. Most Rzymski (Puente Romano)

Most Rzymski, wzniesiony w I wieku p.n.e., to jeden z najstarszych mostów w Hiszpanii, który do dziś pełni funkcję transportową. Zbudowany z kamienia, liczy 16 łuków i 331 metrów długości, łącząc dwa brzegi rzeki Gwadalkiwir. Most był kilkakrotnie rekonstruowany po zniszczeniach w wyniku wojen i katastrof naturalnych, ale wciąż zachowuje swój pierwotny charakter. Z mostu rozciąga się piękny widok na Kordobę oraz panoramę rzeki, szczególnie o zachodzie słońca. Dziś most jest popularnym miejscem spacerów.

Ciekawostka: Most rzymski był inspiracją dla wielu artystów i pisarzy. Jest miejscem, gdzie realizowane były zdjęcia do znanych filmów, w tym do „Gra o Tron” (Długi Most w mieście Volantis).

Most Rzymski, współrzędne GPS:
37°52’36.2″N 4°46’40.8″W
37.876720, -4.778010 – kliknij i wyznacz trasę

3. Mezquita

Mezquita w Kordobie to bez wątpienia jedno z najważniejszych dzieł architektury islamskiej na świecie. Zbudowana na miejscu wcześniejszej świątyni rzymskiej (początek budowy w 785 roku) przez kalifa Abd al-Rahmana I, była niegdyś największym meczetem w Europie. Charakteryzuje się niezwykłą harmonią i przestronnością, a wnętrze zachwyca setkami kolumn wykonanych z marmuru i granitu. Po rekonkwiście, kiedy w XVI wieku Kordoba znalazła się pod panowaniem chrześcijan.
W centrum meczetu wyburzono wtedy część oryginalnej zabudowy i środek wbudowano katedrę, tworząc w ten sposób jedno z najbardziej osobliwych połączeń architektury islamskiej i chrześcijańskiej.

Ciekawostka: Wewnątrz Mezquity znajduje się ponad 850 kolumn. W wielu z nich użyto kamieni pochodzących z wcześniejszych budowli (np. z znajdującej się w tym miejscu wcześniej rzymskiej świątyni). To właśnie te kolumny nadają meczetowi unikalny, surowy wygląd.

Mezquita, współrzędne GPS:
37°52’45.6″N 4°46’46.9″W
37.879341, -4.779704 – kliknij i wyznacz trasę

4. Stare Miasto

Stare Miasto Kordoby to miejsce pełne wąskich, krętych uliczek, prowadzących wśród białych domów często obficie ozdobionych kwiatami. Wpisane na listę UNESCO, jest jednym z najlepiej zachowanych historycznych centrów miast w Hiszpanii. To właśnie na jego obszarze znajdują najważniejsze zabytki (Mezquita, Synagoga czy Pałac Viana), a także liczne pomniki i pozostałości z okresu rzymskiego i muzułmańskiego. Spacerując po Starym Mieście, można poczuć ducha Andaluzji – miejsca, które przez wieki było świadkiem wpływów kultury rzymskiej, mauretańskiej, żydowskiej i chrześcijańskiej.

Ciekawostka: Stare Miasto Kordoby było w średniowieczu jednym z największych ośrodków nauki i kultury w Europie, pełnym szkół, bibliotek i warsztatów artystycznych.

Orientacyjne położenie jednego z zaułków starego miasta, współrzędne GPS:
37°52’48.8″N 4°46’50.6″W
37.880217, -4.780730 – kliknij i wyznacz trasę

5. Calleja de las Flores

Calleja de las Flores czyli Uliczka Kwiatów to wąska, urokliwa uliczka, która zachwyca turystów białymi domami ozdobionymi różnokolorowymi kwiatami. To jedno z najbardziej fotogenicznych miejsc w Kordobie i w sposób naturalny stało się prawdziwą wizytówkę miasta. Każdy zakamarek uliczki jest ozdobiony przez mieszkańców, co sprawia, że prezentuje się jak dzieło sztuki na świeżym powietrzu.
Niemal wszyscy chcą mieć tutaj zdjęcie.

Calleja de las Flores, współrzędne GPS:
37°52’49.2″N 4°46’46.7″W
37.880333, -4.779639 – kliknij i wyznacz trasę

6. Puerta de Almodovar

Puerta de Almodóvar to majestatyczna brama miejska wzniesiona przez Maurów w XIV wieku, stanowiąca jedno z najlepiej zachowanych wejść do Kordoby. Zbudowana z kamienia, była częścią murów obronnych miasta, a jej głównym zadaniem było kontrolowanie dostępu do Kordoby z południa. Brama wyróżnia się masywną konstrukcją i wieżami, które zapewniały ochronę przed atakami.
To właśnie przez tę bramę weszły do miasta wojska Ferdynanda III odbijając Kordobę (po prawie 500 latach) z rąk arabów.

Puerta de Almodóvar, współrzędne GPS:
37°52’50.4″N 4°47’02.5″W
37.880658, -4.784036 – kliknij i wyznacz trasę

7. Synagoga w Dzielnicy Żydowskiej

Synagoga w Kordobie, zbudowana w 1315 roku, to jeden z najcenniejszych zabytków żydowskich w Hiszpanii. Wzniesiona w stylu mudejar, stanowi piękny przykład sefardyjskiej architektury. Choć po wygnaniu Żydów z Hiszpanii w 1492 roku synagoga została przekształcona w kaplicę chrześcijańską, zachowały się w niej cenne elementy architektoniczne, takie jak inskrypcje hebrajskie i motywy dekoracyjne charakterystyczne dla żydowskiej tradycji.

Ciekawostka: Synagoga w Kordobie jest jednym z niewielu zachowanych przykładów tego typu budowli w Hiszpanii. Obecnie jest uważana za jeden z najpiękniejszych przykładów średniowiecznej synagogalnej architektury.

Synagoga w Kordobie, współrzędne GPS:
37°52’47.0″N 4°47’00.0″W
37.879713, -4.783335 – kliknij i wyznacz trasę

8. Alcazar de los Reyes Cristianos

Alcázar de los Reyes Cristianos to pałac obronny z XIV wieku, który był siedzibą monarchów Kordoby w okresie rekonkwisty. Twierdza została zbudowana na miejscu wcześniejszego pałacu mauretańskiego i była jednym z kluczowych punktów w obronie miasta. Wspaniałe ogrody, inspirowane stylem arabskim, zachwycają urokiem i tajemniczością.
W Alkazarze odbywały się również rozmowy, które ostatecznie doprowadziły do organizacji wyprawy Krzysztofa Kolumba i odkrycia Nowego Świata.

Ciekawostka: W Alcazarze można podziwiać nie tylko ogrody, ale także bogate zbiory sztuki i rzeźb, które były gromadzone przez wieki przez jego właścicieli.

Alcazar de los Reyes Cristianos, współrzędne GPS:
37°52’35.3″N 4°46’51.7″W
37.876470, -4.781014 – kliknij i wyznacz trasę

9. Plaza de la Corredera

Plaza de la Corredera to ogromny plac w Kordobie, który pełnił funkcję miejsca spotkań, targów i wydarzeń publicznych. Otoczony arkadami plac ma kształt prostokąta. Jego historia sięga XVII wieku.
Dzisiaj jest to jedno z głównych centrów życia społecznego w Kordobie. Warto odwiedzić to miejsce, by poczuć atmosferę tradycyjnej hiszpańskiej wioski.

Ciekawostka: Plac był nie tylko miejscem handlowym, ale także – jak to często bywało w przypadku miejsc, w których mogła zebrać się duża publiczność – był miejscem organizowania publicznych egzekucji.

Plaza de la Corredera, współrzędne GPS:
37°53’00.3″N 4°46’28.6″W
37.883412, -4.774621 – kliknij i wyznacz trasę

10. Palacio de Viana

Palacio de Viana to wspaniały pałac z XVI wieku, który jest doskonałym przykładem renesansowej architektury. Znajdują się tu przepiękne ogrody, z ośmioma dziedzińcami, które stanowią połączenie hiszpańskiego, włoskiego i arabskiego stylu ogrodowego. Pałac był niegdyś rezydencją arystokratycznych rodzin, które gromadziły tu cenne dzieła sztuki, meble i rzeźby (dużą część z nich można oglądać).

Palacio de Viana, współrzędne GPS:
37°53’19.0″N 4°46’26.7″W
37.888606, -4.774074 – kliknij i wyznacz trasę

Plan zwiedzania Andaluzjii

Ten wpis jest częścią kompletnego planu zwiedzania Andaluzji - [klik]. Przewodnik zawiera plany, mapy i opisy konkretnych tras zwiedzania.
Aby zobaczyć wszystkie dostępne obecnie opisy atrakcji w Andaluzji kliknij na link: Region: Andaluzja - [klik].

Poradnik bezpiecznego wypożyczenia samochodu w Andaluzji: Malaga - wypożyczenie auta bez karty kredytowej, bez depozytu

Kordoba – hotele i noclegi

Kordoba to kolejne hiszpańskie miasto, w którym nocleg to prawdziwa przyjemność. Miasto żyje wieczorami i zaprasza do barów i restauracji serwując wspaniałe jedzenie i znakomite napitki, w tym doskonałe wino.
Poniżej znajdziesz kilka propozycji noclegów. Nie traktuj ich jako konkretnego wskazania hoteli, które polecam. Traktuj je jako dobry początek do dalszych poszukiwań. Zamieszczone przez mnie linki wykorzystują bowiem mechanizm wyszukiwarki, które obok konkretnego hotelu, zawsze proponuje inne, podobne do niego propozycje, często nawet bardziej atrakcyjne cenowo. Dodatkowo linki zawierają w sobie przygotowane przeze mnie filtry. Zapobiegają wyświetlaniu się ofert, które mogłyby niepotrzebnie zaśmiecać wyniki wyszukiwania oraz odpowiednio zawężają obszar wyszukiwania, do obszaru, który nas interesuje. Nie trzeba więc tego za każdym razem robić ręcznie. Polecam korzystać z tych linków, bo ułatwiają poszukiwania i oszczędzają czas.

La Quinta Hacienda – [klik]

Hotel Cordoba Center – [klik]

Hotel Maestre – [klik]

Hotel Marisa – [klik]

Ważne dla mnie!

Wystaw artykułowi dobrą ocenę (5 gwiazdek mile widziane 😀 )!
To nic nie kosztuje, a dla mnie jest bardzo ważne! Blog żyje z odwiedzin i dzięki temu ma szansę się rozwijać. ZRÓB TO proszę i ... z góry dziękuję!

Jeżeli lubisz moje przewodniki z pewnością przyda ci się stworzony przez mnie katalog przewodników - [klik]. Znajdziesz w nim gotowe pomysły na kolejne wyjazdy, opisy innych kierunków turystycznych oraz alfabetyczny spis przewodników podzielony na państwa, miasta, wyspy i regiony geograficzne.

Zamieszczam również link do profilu na Facebook-u - [klik]. Wejdź i naciśnij "Obserwuj", wtedy nie przegapisz nowych, inspirujących wpisów.

No chyba, że wolisz Instagram. Nie jestem demonem mediów społecznościowych, ale zawsze możesz liczyć na coś miłego dla oka na moim instagramowym profilu - [klik]. Profil chętnie przyjmie każdego obserwatora, który nakarmi go swoim polubieniem.

Czytam WSZYSTKIE komentarze (i to wiele razy). Pod każdym z nich mógłbym napisać, że strasznie dziękuję, bo jesteście naprawdę fantastyczni. Często wracam do komentarzy, ponieważ dodają mi motywacji i energii. Dla mnie jest to nieoceniona skarbnica dobrych emocji!
Dziękuję Wam za to tutaj (nie chce zaśmiecać komentarzy powtarzającymi się podziękowaniami). Wiedz, że zostawiając tu dobre słowo robisz dla mnie naprawdę dobrą robotę!

Tworzone przeze mnie treści udostępniam bezpłatnie z zachowaniem praw autorskich, a blog utrzymuje się z reklam i współpracy afiliacyjnej. W treści artykułów będą więc wyświetlane automatyczne reklamy, a niektóre linki są linkami afiliacyjnymi. Nie ma to żadnego wpływu na końcową cenę usługi lub produktu, ale za wyświetlenie reklam lub skorzystanie z niektórych linków mogę otrzymać prowizję. Polecam jedynie usługi i produkty, które uważam za dobre i pomocne. Od początku istnienia bloga nie opublikowałem żadnego artykułu sponsorowanego.

Niektórzy z czytelników, którym zawarte tu informacje bardzo pomogły, pytają mnie czasem jak można wesprzeć blog? Nie prowadzę zbiórek ani programów wsparcia (typu: patronite, zrzutka czy "kup kawę"). Najlepszym sposobem jest korzystanie z linków. Ciebie to nic nie kosztuje, a wsparcie dla bloga generuje się samo.

Pozdrawiam